Wełna mineralna: iluzja bezpieczeństwa ekologicznego

Wielu uważa wełnę mineralną za bezpieczny, naturalny materiał termoizolacyjny.Ale po zapoznaniu się z jego rzeczywistym składem chemicznym i procesem produkcyjnym nie można nazwać materiału nieszkodliwym.

  Jako surowce do wełny mineralnej wykorzystuje się, jak twierdzą producenci, naturalne skały (bazalt, gabro, wapień). Dlatego w nazwie produktu pojawia się piękne słowo „minerał”. Wygląda na produkt naturalny i przyjazny dla środowiska. Ale czy te definicje są uzasadnione?

W procesie produkcji skały tracą swój pierwotny wygląd, zamieniając się w cienkie, łamliwe i kruche włókno mineralne. Aby nadać mu siłę, do kompozycji dodaje się różne zanieczyszczenia - odpady przemysłowe, żużel wulkaniczny i skały osadowe.

Naukowcy z Syberyjskiego Uniwersytetu Federalnego (Krasnojarsk) podczas badań odkryli, że produkcja wełny mineralnej jest możliwa nawet z „lokalnych surowców”, a mianowicie: z 80% popiołów lotnych z CHPP-1 w Krasnojarsku i 20% wapienia ze złoża Torgashinsky . Okazuje się, że w składzie włókna wełny mineralnej może w ogóle nie być skał. A produkcja z odpadów przemysłowych nie może być przyjazna dla środowiska.

Wełny mineralnej nie można nazwać naturalną, ponieważ surowce poddawane są wielu wpływom fizycznym i chemicznym. Surowiec nie tylko traci swoje właściwości, ale także otrzymuje szkodliwe zanieczyszczenia, które mogą spowodować nieodwracalne uszkodzenie układu oddechowego, przedostając się do płuc wraz z drobnym pyłem, który jest stale oddzielany od wełny mineralnej. Poważną konsekwencją może być rozwój zwłóknienia płuc, niezwykle ciężkiej i często nieuleczalnej choroby płuc.

Jeszcze więcej argumentów przemawiających za szkodliwością wełny mineralnej można znaleźć w badaniach naukowych.I tak w artykule „Ocena ryzyka uszczerbku na zdrowiu na skutek narażenia na drobny pył wełny mineralnej” („Kazan Medical Journal”, t. 95, nr 4, 2014) opisano badania przeprowadzone przez grupę naukowców z St. Państwowy Uniwersytet Transportu w Petersburgu (PGUPS). Podczas analizy składu pyłu wełny mineralnej odkryto związki metali ciężkich (kadmu, miedzi, ołowiu, niklu, cynku), które mogą powodować rozwój patologii układu sercowo-naczyniowego.

Okazuje się, że samo włókno wełny mineralnej jest niebezpieczne dla zdrowia człowieka. Jednak to nie wszystko. Zgodnie z GOST 9573-2012 do materiału termoizolacyjnego dodaje się żywice fenolowo-formaldehydowe. Zagęszczają włókno i pozwalają mu zachować swój kształt. GOST 12.1.007-76 „System standardów bezpieczeństwa pracy (OSSS). Szkodliwe substancje. Klasyfikacja i ogólne wymagania bezpieczeństwa” klasyfikuje te żywice jako „substancje wysoce niebezpieczne”. Są na tym samym poziomie co chlor, brom, a nawet fosgen, chemiczny środek bojowy.

Już podczas eksploatacji wełny mineralnej żywice fenolowo-formaldehydowe uwalniają do powietrza swoje początkowe składniki – formaldehyd i fenol. Obie te substancje są niezwykle toksyczne i mogą prowadzić do przewlekłego zatrucia organizmu, podrażnienia dróg oddechowych, a także negatywnie wpływać na centralny układ nerwowy. Formaldehyd znajduje się również na liście czynników rakotwórczych w SanPiN 1.2.2353-08.

Wniosek nasuwa się sam. Przyjazność dla środowiska wełny mineralnej to fikcja i iluzja bezpieczeństwa dla naszego zdrowia.